معرفی باجریگار (مرغ عشق)
* باجریگار را شاید کوچکترین عضو از خانواده ی بزرگ و گسترده ی طوطی سانان دانست.
*سرزمین این طوطی کوچک سرزمین استرالیاست.
*مرغ عشق بصورت گسترده و در جامعه های آماری بالا زندگی میکنند.
*طوطی هایی با نسبت حساسیت کمتری هستند.
*این طوطی به اشتباه در بین ایرانیان به مرغ عشق معروف شد.عده ای این اسم را به دلیل گرفتن فال حافظ از زمان های دور نسبت میدهند که سندیتی ندارد.
*رنگ غالب باجریگار(مرغ عشق) سبز می باشد که باقی رنگ ها جهش ژنتیکی می باشد.
*غذای اصلی این طوطی را دانه ها و غلات تشکیل میدهند و به نوعی آفت مزارع کشاورزی محسوب می شوند.
*اکثر نرها فیبر بالای نوک آبی رنگ و ماده ها فیبر صورتی که رنگ اطراف سوراخ بینی سفید است،دارا می باشندکه ساده ترین راه تشخیص جنسیت می باشد.
*باجیرگارهای نر در دوران آمادگی برای جفت یابی و تکثیر فیبر بالای نوک به رنگ آبی پررنگ تبدیل می شود.
*باجیرگارهای ماده در دوران آمادگی برای تکثیر و جفت یابی فیبر بالای نوک به رنگ قهوه ای سوخته یا سفید خشک تبدیل می شود.
*در اسارت تکثیر می شوند و برای تکثیر لانه های پلاستیکی موجود در بازار نیز مناسب می باشد.
*سبزی جعفری و گشنیز،هویج رنده شده،جوانه گندم،کاهو،اسفناج،سفیده تخم مرغ و پوسته ی تخم مرغ آرد شده برای تقویت بسیار مناسب می باشد.
*غذای اصلی مرغ عشق را ارزن و به میزان بسیار کم تخم کتان تشکیل میدهد.
*این طوطی تمایل بسیار زیادی به آب تنی دارا می باشد.
*جفت تحمیلی را ممکن است تا مدت ها بعنوان یک همنوع در قفس تحمل کند اما برای تکثیر قبول نکند.
*علی رغم جثه ی کوچک از قدرت سخنگویی مناسبی برخوردار می باشد.
*برای سخنگو شدن باید از جوجگی با این طوطی تمرین شده و به تمرین زیاد نیاز دارد.
*در صورت وجود هم نوع تمایل چندانی برای برقراری ارتباط با انسان ندارد.
*مرغ عشق دارای سرو صدای نسبتا زیاد و ممتدی در طول روز دارد و خیلی ها توانایی تحمل صدای این طوطی را ندارند.
*باجریگار یک طوطی پرجنب و جوش می باشد و لذا ریخت و پاش زیادی برای نظافت دارا میباشد.
*این طوطی کوچک برخلاف جثه از هوش بسیار زیادی برخوردار می باشد.
*نسبت به سبزیجات و میوه جات سریعتر واکنش مثبت نشان داده و اقدام به تست کردن آنها میکند.
*رنگ های لوتینو و آلبینو در بین جفت ها دیرتر اقدام به پذیرفتن جفت میکنند و تکثیرشان دیرتر انجام می پذیرد.
*رنگ های ابلق سریعتر جفت می شوند و نسبتا جوجه های بیشتری تولید میکنند.
*مرغ عشق های ماده ای که تعداد تخم کمتری بگذارند از سوی جفت گاهی طرد می شوند.
*مرغ عشق ماده در صورت احساس وجود خطر از طرف مرغ عشق (باجیرگار) های ماده ی موجود در اطراف اقدام به کشتن رقیب و حذف آن می کند.
*باجیرگار در صورت احساس خطر اقدام به کشتن جوجه های خود می کند. *باجیرگار در صورت کمبود مواد معدنی اقدام به کشتن جوجه ها و خوردن آنها می کند.
*باجیرگار در صورت کمبود کلسیم اقدام به شکستن تخم و خوردن آن می کند.
*مرغ عشق ماده داخل لانه می ماند و مرغ عشق نر بیرون لانه وظیفه ی حراست از لانه و حریم خود را دارا می باشد.
*بهترین سن برای تکثیر مرغ عشق(باجیرگار) سن هشت ماهگی به بعد و ایده آل آن ده ماهگی به بعد می باشد.
*مرغ عشق از سن سه الی چهار ماهگی هم توانایی باروری تخم ها را دارا می باشند.
*تخم گذاری زودتر از بلوغ برای مرغ عشق ماده ایجاد خطر کمبود کلسیم و تخم ماندگی می کند.
*در صورت نگهداری گله ای مرغ عشق های قوی تر ماده های قوی و درشت تر را انتخاب کرده و بهترین و بالاترین لانه نصیب جفت قوی تر خواهد شد.
*در صورت احساس خطر برای محدوده و حریم خود،جفت بسیار عصبی و وحشی می شوند و حتی اقدام به از بین بردن جفت خود میکنند.
*دمای ایده آل برای نگهداری و تکثیر مرغ عشق۲۵-۲۷ درجه با رطوبتی بین ۴۰-۶۰ درصد می باشد(در اسارت)
*با بالارفتن سن مرغ عشق ماده ،ازتعداد تخم ها کاسته می شود.باید میزان استراحت و تقویت جفت بیشتر شود.
*بشرط خوابیدن از روز اول روی تخمهای گذاشته شده حداکثر بین ۱۹-۲۱ روز تخم ها جوجه خواهند شد.
*جوجه ی مرغ عشق از سن ۳۰ روزگی مستقل شده و توانایی زندگی بدون والدین را دارا می باشد.
*بهترین سن برای سرنگی بزرگ کردن جوجه ی مرغ عشق بین ۱۵-۲۰روزگی می باشد.
*جوجه ی سرنگی مرغ عشق بین سنین ۳۵-۴۵ روزگی دانه خور می شود.